சாவை நோக்கி நகரும்
மனித நேர்கோடு நான்!
பல பரிமாணச் சதைகளோடு
கூடித்திரியும்
ஒரு பரிமாணக்கோடு நான்!
வளைந்த காலவெளிக்குள்ளே
வாழ்க்கையை தேடும்
சிறு அதிர்வு நான்!
உடல் இயக்கவிதிகளெல்லாம்
தொலைத்துவிட்ட ஓர்
இதயம் நான்!
பிரம்மாண்டங்களுக்கிடையே பூத்த
சிறு மலருக்குள் - பதுங்கி வாழும்
வண்டு நான்!
இறந்தகாலத்திற்கும் எதிர்காலத்திற்கும்
இடைப்பட்டு வாழும்
உயிர் ஜிவன் நான்!
வரிகளே பிரமாண்டமாய் .
ReplyDeleteம்ம் மிக ரசித்தேன் ”நான்”
ReplyDeleteநான் என்பதன் நானாவிதப் பரிமாணங்களையும் நேர்த்தியாய் பரிணமித்துக்காட்டும் அற்புதக் கவிதை. பாராட்டுகள் சேகர்.
ReplyDeleteவித்தியாசமான நான் (நீங்கள்)
ReplyDeleteஉங்களைப்பற்றிய உள்மனதின் சிறுகுறிப்போ இது !
ReplyDeleteஉங்கள் கவிதைகளை வலைச்சரத்தில் குறிப்பிடும் வாய்ப்பு கிடைத்தது.நேரம் இருப்பின் வாசிக்கவும்.
ReplyDeletehttp://blogintamil.blogspot.in/2012/06/2.html
நன்றி.
நல்ல கவிதை ! நன்றி !
ReplyDeleteவலைச்சரம் மூலம் உங்கள் தளத்திற்கு முதல் வருகை !
Follower ஆகி விட்டேன். இனி தொடர்வேன். நன்றி !